domenica 7 settembre 2014

A MASTRU VASTIANU


-O Vastianu mio, mio caru mastru,
nun t'adiràre, senza chi suspìri,
domane mi nne partu ppe Nicastru,
t'haiu portatu i cauzì , si m'i stiri-


Ma u fìarru é friddu, nun ce su' carvùni,
u riògiu, attaccatu ara catina,
vicinu a casciottèdda d'i buttuni,
chisà de quantu tìampu nun camina?
Guarda ss'occhiali?Tena sempre u vizzu
mu 'i lassa ccu na sula stanga chiusa,
me pigliu na pezzudda e c'i pulizzu,
chisà de quantu tìampu nu' ri usa!
Supr'u tavulu cce su' tanti pàppici
chi n'atru pocu tuttu lu cuvèranu,
sunu rimasti chiusi pur'i fùarfici,
si restanu accussì, certu, s'arrùzzanu.
supra u pezzottu c'è ru misurinu,
a machin'e cusire è cuveruta,
ara vecchia vitrina m'abbicìnu
(oh quantu vote l'haiu raparuta!)
Guardu ssa lastra, cce su' puru moni,
'mpitti i ritratti de Digardi e Brunu,
de Jacintu, Luciànu e pur'e 'Ntoni.
Ma chiamu e nu' rispùnna cchiù nessunu!
A barrettèdda 'mpinciùt'a nu chiùavu,
i tiranti chi pènnanu 'e nu lazzu,
me guardu 'n giru, però nu ru trùavu
e, spafuttùtu, dicu:- Cumu fazzu?
Pue me vùatu a guardar'e l'atra banna
si supra u parapìattu ancunu jòca,
ma 'un s'affaccia mancu za' Marianna
ppe cce gridàre:- Vi nne jàti, poca?-
E mentre i càuzi ancòre 'mmanu pùartu,
vaju a bidire sutt'a priagulata,
d'u canceddùzz'e lignu de intru l'ùartu
jìattu n'occhiata puru all'atra strata..
'Mentre i palùmmi, lìagi sì nne posànu
supra d'a palummàra de Baglìu,
me vùatu, c'è Delàita sutt'u lotanu:
-Figliuma, Vastianu si nne jìu,
me dìcia, e nun torna cchiù ppe moni,
si nn'è jùt'a trovare a zìut'Arbinu
è jùtu ddùe se trova puru 'Ntoni;
c'è Natale, Cumpari Sarafinu,
Pìatru, Nicola, ziuta Ciccu Caputu,
su' tutti assìami, figliuma mio, sai,
oh quantu bene chi s'hanu volutu!
De chira vutte chi nu' scutta mmai
vivanu tutti e nu' ssèntanu male,
nun cùntanu cchiù ll'anni nnè ri jùarni,
nun ce su' porte nun ce su' sipale,
nun tènanu penzìari nè talùarni,
nun c'è ra notte, nun c'è mancu a sira
, nun c'è ru vìantu, nun c'è ra timpesta,
nun c'è cchiù l'odiu, nun c'è mancu l'ira.
Chine va ddà ppe sempre pue cce resta.
C'é Geniu Pucci, figliuma mio caru,
Cumpar'Etture, c'é 'Ntoni Pantanu,
c'è puru zu' Saveriu Cortellaru
e quantu gente ancor'e Marturanu!
C'è Miliu Notu, puru zu' Pasquale,
'Ntonuzzu mio vestut'e carbiniari,
si nne volaru tutti, e senza l'ale,
hanu lassatu l'arte e ru mistìari.
Mo' mmìanzu a chissa bella cumpagnia
cce mancàvadi propiu Vastianu.
Eccu ppecchìdi u fiarru nùn quadia
e tutte l'atre cose ferme stanu.
Mo' vavatìnne bìaddu, bona sira,
nun ce penzare circa mu te carmi
s'i càuzi 'un c'è nessunu mu t'i stira-.
Ed io me sìantu 'ngrizzulàre i carni,
Vascia ra capu Delàita e s'accita.
Mentr'è passatu sutta ss'ùacchi affritti
nu mùarzu tantu caru de sa vita.
Jìattu ssi càuzi. Ormai me vanu strettì!

                                                Gaspare Caputo   (Martirano Lombardo)

1 commento:

Anonimo ha detto...

ecca chista e nna storia vera e te fa propiu ngrizzulare e si puru ciancire se tu cciai u core