mercoledì 27 aprile 2011

Conflenti e dintorni - Martirano Lombardo

CICCU MELARU
Simu seduti supra ssu divanu,
ccu ttie, Gata', mio vìacchiu amicu caru,
parrànnu, cumu sempre,e Marturanu,
d'i tiampi e de le gente chi passàru.





Tra li ricùardi 'e quann'era quatràru,
tiagnu presente, parch'è stàtu ìari,
chira bon'anim'e Ciccu Melàru;
ccu nu cappiaddu 'e guardia o 'e carbiniari,
si nne saglia de via Milanu ad iartu
e a sua vucicchi'e cane vastuniàtu
de jestigne facìadi nu cuncìartu.
Oh quantu vote me l'haiu sonnatu!
U vastùne a na manu, u vrazzu izàtu,
nu mazzacàne all'atra manu avia,
ne spagnàvamu e ne mintìamu 'e latu
quannu nue lu 'ncuntràvamu ppe bbia.
Pàrica siantu moni chira puzza,
pàrica viju mo' chiru bastone,
pàrica mustra mo' penna e cartuzza
e dìcia ca fa ra cuntramenzione !
Pàrica 'u viju ancore ccu ru vette
chi intra purveràta scarvarìa,
pùe jétta dui cuticchi intr'e conette
e dìcia ca ne fa ra magarìa!
Quannu pùe avànzi a casa mia passàva
tutt'a na vota pigliàva curaggiu
cà pàtrimma:-Ciccu'-chian'u chiamàva,
cce dava pane, na sarda, fùrmàggiu
e pue, de n'angulìcchiu riservatu,
stipàtu apposta, ca chin'u toccàva?
inchìa nu biccherìcchiu de muscàtu
ed iddu a n'àttimu se lu sucava.
Doppu ch'avìa bbivùtu me guardàva
ccu ll'ùacchi picirìddi ma cuntìanti,
na varva jànca, menza longa e rada,
e me ridìa ccu cchiri sue dui dìanti.
Nun me spagnàva cchiù de chiru palu,
me lu gustàva e nun perdìa na mossa
e, finarmente,'u mme parìa cchiù
accussì lìantu chi mustràva ll'ossa!
Doppu na picca:-Cumu stai, Ciccu'?-
pàtrimma, soddisfàttu cce dicìa
rispunnia na vucicchia:-E tu?E tu?-
Pue 'mpilàva ra porta e si nne jìa.
E nun ce sentia cchiù de chira ricchia
si pàtrimma ppe scherzu cce dicìa:
-Ciccu' me viani aiùti mo' na ntìcchia
a zappulìàre intr'a rròbba mia?
Doppu chi s'avia cchinu bbon'a trippa
supra nu cìppu jìa e s'ammasunàva,
tiràva ffore ed appicciàv'a pippa
e ccu chira vucicchia murmuniàva.
Guardava 'ntùarnu si venìanu gente
ca cacciàre s'aviadi lu barréttu
ppe sse grattàre chiru craniu lucénte
ccu re jìrita tost'e finocchièttu.
E chissa era ra mossa cchiù aspettàta.
Oh chire ricchle,'u mm'haiu mai scordate,
'mpitt'a na crozza jànca e pilàta,
parìanu pròpiu pàmpine siccate.
Chin'era statu?Nu' sse sapìa nnente,
ma certu l'avia avutu nu passatu?
O era statu sempre nu pezzente
ccu chiru mantu e ccu ru vette izàtu?
E si cce pìanzu, ancore cchi paura!
Ma capìsciu ca male 'u nne facìa;
l'avìa ffàttu accussì Matre Natura.
Na casa, na famiglia, a cchi servia?
U cìalu 'n capu, a notte nu pagliàru,
nu mùarz'e pane, tanta libertà,
chìssu era u munnu ppe Ciccu Melaru,
nu mostru chi paùra cchiù nu' ffà.
Quannu aru spìzziu 'u vòzeru cchiudìre
e nu soffittu u cìalu cce chiudìu
se sentìu mmale, se sentìu morire
e, ppe campàre ancòre, iddu fùjiu.
Ma doppu pocu jùarni lu pigliàru
e restàu cchiùsu a chiru postu amàru,
ma a morte chi fa tutt'u munnu paru
fice ra carità a Ciccu Melàru !


Poesia di Gaspare Caputo  tratta dal sito Martirano Lombardo info

Nessun commento: